බිහිසුණු පාස්කු ඉරිදා ප්‍රහාරයට අදට වසර පහක් ගත වී තිබේ.

එහි අනුස්මරණය වෙනුවෙන් කිතුණු දේවස්ථාන සහ හෝටල් ඉලක්ක කරගත් බෝම්බ ප්‍රහාරවලින් ජීවිත 269ක් අහිමි වූ බව අද රටම සිහිපත් කරයි.

රට පුරා ආගමික වැඩසටහන්වලදී වින්දිතයන් අනුස්මරණය කරන අතරම, අසාධාරණය පිළිබඳ හඬ නැගීම් ද දැඩි ලෙස එල්ල වී තිබේ.

වගකිවයුත්තන් නීතිය ඉදිරියට ගෙන ඒමේ ප්‍රගතියක් නොමැති බව පෙන්වා දෙමින් අපරාධකරුවන්ට වගවීම ඉල්ලා විරෝධතා අඛණ්ඩව ක්‍රියාත්මක වේ.

මරාගෙන මැරෙන බෝම්බකරුවන් විසින් සිදු කරන ලද ප්‍රහාරයන් ශ්‍රී ලංකාවට සදාකාලික කැළලක් ඉතිරි කළේය.

බොහෝ දෙනෙක් තුවාල ලැබූ අතර තවත් ගණනාවක් සදාකාලික ආබාධිත තත්ත්වයට පත් විය.

කාලය ගෙවී ගියද, යුක්තිය සෙවීම තවමත් අවසන් වී නැත.

විපතට පත්වූවන් සම්බන්ධයෙන් වගවීම ඉල්ලා කොච්චිකඩේ ශාන්ත අන්තෝනි සිද්ධස්ථානය අසල දී රාත්‍රී පෙළපාලියක් ද පැවැත්විණි.

එම සිද්ධස්ථානයේ දී විපතට පත් පවුල්වලට සහ සමස්ත ජාතියට සැනසීම සහ සිහිපත් කිරීම සඳහා දේව මෙහෙයක් ද පැවැත්විණි.

ප්‍රහාරයට වසර පහක් ගෙවී ඇතත් ඊට සැබෑ යුක්තිය ඉටු වී ඇත්ද යන්න සම්බන්ධයෙන් පවතින්නේ ගැටලුවකි.

බොහෝ විමර්ශන වාර්තා සහ කොමිෂන් සභා වාර්තා තිබියදීත්, ප්‍රහාර පිටුපස ඇති සත්‍යය සහ කුමන්ත්‍රණයේ ප්‍රමාණය අපැහැදිලි ලෙස පවතියි.

මලල්ගොඩ වාර්තාවේ, පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභා වාර්තාවේ සිට ජනාධිපති කොමිෂන් සභා වාර්තාව දක්වා රජය විසින් පත් කරන ලද විවිධ විමර්ශන වාර්තා තිබුණද කිසි විටෙකත් යුක්තිය ඉටු නොවූ බවත් දේශපාලන ඇඟිලි ගැසීම් නිසා පරිපූර්ණ විමර්ශනයක් නොමැතිකම සම්බන්ධයෙන් බොහෝ චෝදනා අදටත් පවතී.

ප්‍රහාරය වළක්වා නොගැනීම සම්බන්ධයෙන් ඇතැම් වාර්තාවලින් වරකරුවන් බවට නිර්දේශ කර සිටින දේශපාලනඥයන් සහ ඉහළපෙළේ ආරක්ෂක නිලධාරීන් පවා තවමත් සිටින්නේ නිදැල්ලේ නම් සැබෑ යුක්තියක් ඉටුවනු ඇති බවට ලැබෙන සහතිකය කුමක්දැයි ප්‍රශ්නයක් මතුවේ.

එවැනි පසුබිමක් යටතේ තවත් වසර ගණනාවක් ගෙවුණද යුක්තිය ඉටුවීම සිහිනයක් පමණක් නොවනු ඇතැයි කාටනම් කිව හැකිද ?